Wennen
“In eerste instantie gingen Pau en Tom, toen 5 en 3 jaar oud, alleen naar een lokale school. We wilden dat ze daar eerst goed konden wennen, qua taal en cultuur maar ook aan de schooltijden. In Spanje gaan de kinderen van half 9 tot half 5 naar school.

Voor de verhuizing woonden we in Nederland, Pau en Tom spraken Catalaans met papa en verder natuurlijk Nederlands. Voor Tom met zijn 3 jaar waren dat alleen nog geen hele zinnen. In Spanje veranderde hun taalgebruik snel. Zo’n drie a vier maanden na de verhuizing ging de knop om en het Catalaans voerde ineens de boventoon. Het verbaasde me dat het zo snel ging. In principe praten de jongens Nederlands tegen mij, maar ik versta het Catalaans goed. Misschien iets te goed, denk ik achteraf, voor hun Nederlands zou dat beter zijn.”

Nederlandse roots
“Het voelde op een gegeven moment alsof onze Nederlandse roots naar de achtergrond verdwenen en ik besefte me toen pas dat ik ze wel echt een stukje Nederlandse identiteit mee wil geven. Ik wil ook heel graag dat de kinderen met onze Nederlandse familie kunnen praten. Daarnaast heb het voorbeeld van mijn zus in mijn achterhoofd. Zij woonde een tijd in Zweden en haar kinderen hebben daar 7 jaar Nederlandse les gevolgd. Toen ze terugkwamen in Nederland konden ze zonder problemen naar de Nederlandse school. De optie om in Nederland een studie te volgen, wil ik voor onze  kinderen ook graag open houden.

Ongeveer een jaar na de verhuizing meldden we de kinderen bij de Oranje-Dijkschool aan, dat is de Nederlandse school in onze woonplaats. Pau en Tom volgen wekelijkse lessen, elke maandag van half 6 tot half 8. Nu 9 en 7 jaar oud spreken ze redelijk Nederlands. Ik vind het belangrijk om in eerste instantie te focussen op spreken en lezen. Op de 3e plek komt schrijven. Zelf probeer ik zoveel mogelijk Nederlands met ze te spreken en we praten met z’n allen Nederlands tijdens het avondeten.”

Geheimtaal
“In het begin was het even lastig voor ze, ze dachten vooral ‘nu moet ik nog meer naar school’, maar ze gingen het steeds leuker vinden. Hun Nederlandse juf is enthousiast en probeert het Nederlands vooral spelenderwijs aan te leren. Ook is er veel interactie met de andere Nederlandse kinderen en vieren ze de Nederlandse feesten zoals Koningsdag en Sinterklaas. Ik ben blij dat we de keuze hebben gemaakt en dat ze hierdoor de connectie met Nederland behouden, dat is voor mij belangrijk.   

De kinderen zijn de lessen inmiddels helemaal gewend. Ze vinden het wel interessant om een ‘geheimtaal’ te spreken die anderen niet kunnen verstaan. Om sommige woorden wordt heel erg gelachen, bijvoorbeeld om het woord ‘pet’ dat in het Catelaans ‘scheet’ betekent. 

Pau, de oudste, heeft wel eens heimwee. Hij voelt een sterke band met Nederland. Ik weet niet wat de kinderen later willen, maar we vinden het belangrijk dat ze in ieder geval de taal goed kunnen spreken en ze zich thuis kunnen voelen in Nederland, dus geen moeite hebben met integreren als ze daar gaan wonen.” 

Meertalig
“Pau en Tom spreken inmiddels 4 talen; Spaans, Catalaans, Engels en Nederlands. Het is fijn dat mijn man taal ook erg belangrijk vindt, hij ziet ook de meerwaarde van meer talen kunnen begrijpen en spreken.

Hoe dit verder in de toekomst zal gaan weet ik nu nog niet. We moeten kijken hoe het gaat als ze ouder worden en ook meer huiswerk krijgen van hun gewone school. Tot nu toe gaat dat prima. We gaan met ons gezin 1 a 2 keer per jaar naar Nederland en dan merk ik dat hun taalvaardigheid met sprongen vooruit gaat. Als we dan weer een tijdje in Spanje zijn, zwakt dat af. Ik ga ervanuit dat als ze ouder worden dit een keer gaat stabiliseren en het Nederlands echt indaalt.”

Tip
‘Als ik ouders een tip mag geven, zou ik zeggen; wacht niet te lang met het aanmelden voor Nederlandse lessen, begin er liever gelijk mee, want zeker kinderen van gemixte koppels schakelen in snel tempo over naar de andere taal.

Het is goed om vooraf na te denken over hoe belangrijk je het behouden van de Nederlandse taal vindt. Ik realiseerde het me eigenlijk pas toen ik in Spanje woonde. Veel mensen zeggen ‘ik had misschien vanaf het begin moeten volharden dat ik de lokale taal niet begreep. Kinderen kiezen dan voor de makkelijkste weg. Ik heb daar niet zo bij stil gestaan in het begin.”